Bajeczka o królewnie

[Grześ]

Bal królewski co sie zowie
nie opisze tego czowiek
co za słowem tym się skrywa
Bieganina nader żywa

Wieść obiegła gości wkoło
ma być pięknie i wesoło.
Szeptem przekazały sługi:
szanse ma tu tak co drugi.

Purpuraci już myślami są daleko przy spowiedzi
bo królewna piękna przecie warto wiedziec co w niej siedzi
Jak tu stanąć blisko, koło, bo tłum bedzie wielki zgoła.
Jak też wpłynąć na księżniczke by zobaczyć choc jej ....
nogi - bowiem widok to już błogi

Szlachta co to jej swawola w głowie zawsze - ROZKOSZ woła.
myślą gdyby tak ukradkiem "pójść na skróty" - uwieść matkę
księcia i to tą przyczyną "wsie przeszkody zaraz zginą"

Mieszczan grupa chce "na trupa" winem spoić wszystkich. Basta.
Potem księżną zwiesć w klejnoty - oraz cichcem wywieźć z miasta.
W cichej gdzieś, pieknej przystani, rzec cichutko : NASZA PANI MY ODDANI
DUSZĄ, CIAŁEM ( może słowa także i klejnoty spowodują że i dotyk
milszy będzie nad purpury) potem szybko do roboty - bowiem
coś niepewny "dotyk"

Chłop co chłopem z pokolenia, pracowity - nie ma lenia-
myśli - może by tak z rana - nie do krowy czy barana,
ale nieco wziąść ochoty na księżniczki ciepły dotyk.
Przecież żadna tam szlachciura ani mieszczak nie ma knura,
zatem nie wi nic z techniki, a to właśnie "taniec dziki".
Piekne będą uniesienia księżnej - i to świat pozmienia.

Czas tu teraz ze szczegółem bal opisać, bo ciekawy
zatem zacznę od szczegółów, od wypitki no i strawy
potem przebieg oraz skutki, niespodzianek także krocie
i bogactwa co niemiara, także kto to spoczął w błocie.