Bajeczka o królewnie

[Grześ]

Kiedyś jakby od niechcenia, rzekł królewicz do swej pani
popatrz piękna - świat sie zmienia - toż ochoczo pójdźmy za nim.
Może bym tak krzynkę z boczku, rzucił oczkiem na urody
niewiast pięknych w naszym kraju - może będą większe kochania powody?

Królewna choć z jej wdzięków sporo było królewicza
nie tupnęła nóżką wcale, choć nie była już dziewicza.
Planów także i ciekawa, miała sporo i ochoty
rychło popróbować i królów, szlachty mieszczan i hołoty.

Różnej maści panów, tak by nudy zabić. Jak Matól - Pacanów
co po całym świecie błąkał się koziełkiem jeno będąc stale
boć ciekaw był jednego (tu to powiem z żalem) podkucia
okucia czyli też niewoli. Wracam do bajeczki - Książę wnet swawoli.

To poniekąd prawda, że w takiej mnogości kto spryt w sobie czuje
nie z żadnej podłości ani też zawiści, choć to prawie "zioło"
radę sobie daje, póki nosi koło............