Deszczowy wrzesień

[anja]

codzinne melodie o szyby deszcz wydzwania
i chmury na świat ciężarem upadły
smutek wokoło zamilkły ptaki
świat taki szary brudny njaki

słońce daremnie promienie wysyła
co świat ożywią ocieplą purpurą
chce lecz nie może radości dać światu
za bary się bierze z burzową chmurą

czekamy aż taka pogoda deszczowa
przstanie boczyć się na nas zmokniętych
precz pójdzie daleko ustąpi słońcu
uśmiech na twarzy przywróci w końcu

wnet przyjdzie słoneczny przyjazny październik
co babie lato pokaże na polach
zapełni koszyki grzybami tchnie radość w sercu
zapewni spacer we dwoje po liściach kobiercu

wiersz pisany na kolanie, niedopracowany, może ktoś pomoże?