Pustelnia, czyli tyż Sarmatia nie całkiem obumarła...

[gari]

Richie, kochany Richie... byłeś mi wielkim przyjacielem, powiernikiem, duchowym opiekunem; traktowałeś mnie jak córkę; nawet nie wiesz, jakie to przerażające, że już nikt nie powie do mnie „Garineczko”…
Richie, dziękuję za nasze rozmowy, długie rozmowy na wszystkie tematy o dziwnych godzinach u Ciebie tam i u mnie tu; dziękuję za pisane wiersze, za tę delikatną sferę, którą potrafiłeś się dzielić i cieszyć; dziękuję za ciepło, wsparcie, wymianę myśli;
Richie, przepraszam, tak bardzo żałuję, że miałam ostatnio tak mało czasu dla Ciebie; nie jestem w stanie opisać bólu i pustki, jakie rozrosły się teraz we mnie… jak mi Ciebie brak;
Richie, odpoczywaj; odpoczywaj;
Zawsze będziesz w mojej duszy, jako towarzysz podróży zwanej życiem, zawsze będziesz przy mnie; Zawsze ściskam Cię mocno, ciepło, cmox;;;