Wola życia

[Edyta B.]

[center]


Pełne ciemności ulice
Wciągam blade światło
w swoje zmęczone źrenice
Gniew i pogarda
wstrząsa ciałem omdlałym
Krzyk wyrwany z gardła
bólem zalany
z prędkością światła
rozbija ściany
Niemą pewnością
przyobleczona
Ściskając tęsknotę
w ramionach
Pełna wiary
Nadziei
Miłości
Prześwietlam duszę
w cieniu szarości
Gestykulacja przytłamsza
słowa
Postawić na życie
jestem gotowa
Żyć wśród ciemności
Żyć nie umierać
Nawet gdy sercu
żal z bólem doskwiera[/center]