Mgła ...

[norbertus]

Kolorami ozdobiona
Otulającą mnie jak szalem uniesień
W niej odszukuję pragnień
Zatopionych w podświadomości

Ona wyzwala we mnie lęk
Duszę się w niej
Zamyka się na mnie jak świat
Z zamkami niepewności i intrygi

Jest jak wąż gotowy do ataku
Z subtelnością i siłą
Oślepiająca swym jadem
jak ludzka podłość

Jak słowo powoli drąży zakamarki wnętrza
Tylko po to by odrzeć z godności
Zabrać i przesłonić istotę mojego jestestwa
Zatrzeć kontury dobra rozmydlić

Mgła, mgła, mgła
Zagubiłem się w niej pomóż mi się wydostać…