Moje rachuby

[Owsianko]

Moje rachuby

Nie wiem jakim to sposobem
rozbrykuje się we mnie
by wyszarzeć w dzień
na nikłe pokrótce
na darmo
na tycio
na zranione gratis
wybijając z jawy
pokasłując w mrok
postępuje w sen
ta chwila nie dość miła
ten czas nieuleczony
co boryka się w sen
co we mnie trwa
i ciupasem rwie

Więc jutra nie będzie tak jak dzisiaj sporne!
bo psy się pospały a jaworek zdechł
bo nic tu po mnie i nie pora mi być
jedną nogą na zepsutym świecie

...bo tyle mam w sobie do niewysłowienia
i tyle mi sensów bełkocze nonsensem
jakbym to wiedząc nie wiedział kim jestem
I tyle mam w sobie niewątpliwości
zażartych rozmów ze świtem do tyłu
że kiedy za psi grosz potoczysta gnida
lepi koboldy z przywiędłych uroków
układam biedy jednakowo marne
uględzam słowa rozbestwione zgiełkiem
ścigam iluzję własnego ogona
a byt z odbytem skrobią sobie pięty

Gdzie jest ten bezkundli czas
Tak rzewnie staromodny
Że zetlały Norwid nie kipi na bruk?