Karetka zdążyła

[Julia]

mój kawałek ziemi tonie w niżo-wyżu
słońce z deszczem w berka losowanie czynią
dotyk wiatru pierwszą kulką - niech się stanie sucho!
i rozpędza chmury pomarszczone szorstkie
granatem straszące przebłękitne niebo
czas spacerom dając i dzieciom uciechę
pod niejedną strzechę zwiewnie wieść tę niesie
już słońce wygląda i wita uśmiechem
promyki walczykiem wraz z echem przybiegły
alejkami ludzie ludzie ludzie ludzie

erka na sygnale. trwożno znów na sercu.
po kwadransie wieści - w mieście "n" uratowany człowiek
karetka zdążyła zdjąć wisielca.
:shock: 8-) :roll: