O, mój długopisie...

[Sarmata]

[center]Leśmianowi[/center]

O mój długopisie! Skąd znasz moje smutki?
W mojej-niemojej osadzony dłoni,
Jak wiosło w dulce samosternej łódki
Pląsasz beztrosko po papieru toni.

Esy-floresy rysujesz swawolne,
Potem je wiążesz w słów nabrzmiałe sploty
Myśli me - podsłuchane - notujesz namolne
I - niewiniątko - drwisz: „To nie ja, to ty!”

„Ty ten wiersz spłodziłeś, żałosny poeto,
Białą kartki dziewiczość splugawiłeś słowem.
Długopis sam nie pisze - każde dziecko wie to!
Niech więc kara za tę zbrodnię na twoją spadnie głowę!”

O, nie! Mnie nie oszukasz! Ja wiem - ty żyjesz!
Choć mówią, żeś przedmiotem martwym.
Ty krew moich myśli niczym wampir pijesz
I co wyszpiegujesz przelewasz na papieru kartki.


[center]
K.T.(o)S.
Warszawa '83 [/center]