Żółknę

[Kamil Rousseau]

to sposób na moje drugie życie
nie jest to żadna rewolucja
raczej uzależnienie od kompromisów

bociek chodzi po bagnie
a żaby jakby nieobecne
szukają ukojenia w zabójczym klekocie
kle kle boćku klekle twoja babka w piekle
półpiruet uwalnia wzrok od okrutnego zniewolenia

jaskółka sprytna jak cholera
lepi i lepi swoje gniazdo
w transie kosi lotem powietrze
logiczniej byłoby trawę na siano
czerwiec się kończy a ciągle pada

a żuczek?
namaszczając nakłuwa kielichy
żuchwa tęskni lecz żądełko zbyt krótkie
prawczoraj zapomniała o nim przyroda
jutro będzie jutro a dzisiaj też trzeba jej pomagać

tylko posiwiałe wróble w tę i w tamtą i z powrotem
darmozjady zafajdane idą na łatwiznę
a ja jak darwinowska żywa skamielina
beznamiętnie szukam w chaosie odpowiedzi