"Smutna pieśń"

[minawia]

na Nabrzeżu Gdańskim
grała pieśń Czajkowskiego
na murku przy starym Żurawiu
wtulona wiolonczela

smutek unosił się nad Motławą
w dali przestrzeń
cichuteńką skargą łkał
delikatnym szeptem

coraz głośniej w swej wibracji
żałość duszy wzbiera
krzykiem bólu dłoń odrywa
smyczek łzę ociera
pieszczotą palców drga powietrze
gdzieś w przestworzach ton zawisnął
opadł echem wzruszeń


cień Żurawia zasłuchany
w miłości wspomnienia
Smutna pieśń
rozdzierała ciszę
grając
marzyła wiolonczela


chociaż się oddalam
melodię duszy wciąż słyszę

po dogłębnym przeanalizowaniu proponowanych zmian wiersz pozostawiam w postaci jak wyżej.

Na TAK przyjmuję

skaranie boskie

Cytat:Ten wers bym rozdzielił:

smutek unosił się nad Motławą
w dali przestrzeń

Odnośnie pozostałych propozycji, pozostaję przy swojej wersji.
Wprawdzie nie na rymów, ale po proponowanych zmianach, zmienia się rytm i melodyka wiersza.

Cytat:minawia napisał/a:
grała
marzyła wiolonczela

skaranie boskie

Cytat:A tak:
grała
rozmarzona wiolonczela

nie,
Chodzi mi również o akcję , a nie tylko o określenie stanu wiolonczeli.

skaranie boskie

Cytat:Stary Żuraw wyglądałby lepiej pisany małą literą

Wyraz stary napisałam z małej litery. Żuraw jest nazwą własną zabytkowego obiektu, jak Wawel.


Dziękuję za wnikliwą analizę formy mojego wiersza..