Bajeczka o królewnie (wersja dla dorosłych)

[Grześ]

W pobliżu pewien cieśla mieszkał sobie tak zupełnie blisko
dorodny chłop był, wielki że prawie panisko.
Strugał z drewna szopki, meble i kulasy.
Dziewka pomyślała a może zapasy
księciu by porobić, toż on biedny przecie
choć ładny, bogaty - niezdatny kobiecie.
Zapaskę zrzuciwszy pędem już tam bieży,
zamówić kilka sztuk tego co należy

Ale kształt jaki? czy spory czy mały?
Pełno myśli wokół. Czy będą go chciały?
No a co z Królewną - ta też mieć uciechę
musi z tego Księcia, co trafił pod strzechę

Wreszcie w pomysł wpadła, jakby zjadła osę.
Wymiar z ciasta wezmę, tutaj go przyniosę.
Cieśla z wzoru zrobi czy też i wystruga.
Sztuk trza kilka bowiem i jedna i druga
kieszeń w pludrach księcia pusta i także głęboka.
Niech ma zapas spory - życia to opoka.

Pędem wraca w chatę, Księciu zebrać miarę. A może tak większy,
bo gdy chęci stare, to i przyjemności musi też być sporo.
Gdy to coś jest większe (szepce to z przekorą)
wtedy Książę lepiej sie sprawować będzie.
ubrana w ten pomysł - biegnie w wielkim pędzie