Ojcom

[Ewa]

Ojcom

W cichym pokoju rozmawiałam z Tobą,
nie byłam od Ciebie daleko
byłeś przy mnie, tuż obok.

Pokazywałeś dom, zdjęcia i całą rodzinę
Skarby, które zebrałeś w czasie
Otulone w czterolistną koniczynę.

Patrzyłam na dom, na taras
Na psa, który nie szczekał
Patrzyłam na miłość prawdziwą
Człowieka do Człowieka.

Nagle mi pokazałeś
Na komputera ekranie
Kogoś, dla kogo istniejesz
Dla kogo spełniony się stałeś

Kogoś o włosach koloru zbóż
Kto mnie zauroczył
Szepnęłam cicho do siebie -
Ona ma Twoje oczy.

[anja]

Wiersz wydaje się być bardzo osobistym wyznaniem lub listem ujętym w rymy, tak osobistym że nie śmiem pytać

[Fred]

To co anja nazywa "osobistym wyznaniem" jest według mnie najcenniejszą wartością tego wiersza. Przez te jakby osobiste szczegóły, elementy "reizmu" posiada on cechy indywidualne. Nie jest to wiersz "który mógłby napisać każdy". Szczegóły i konkrety, (chociaż bez szczegółów "personalnych")zamiast ogólników. Przesz to wiersz staje się wiarygodny i lepiej przemawia do czytelnika. Zamiast pisać ogólnie, o wszystkim, lepiej pisać konkretnie, o czymś konkretnym. Tak właśnie.

[Ewa]

Wasze komentarze mają dla mnie ogromna wartość, dziekuję

[member22]

Utwór pełen osobistych przeżyć i refleksji prawdziwie życiowej. Podoba mi się, bo widać że pracujesz nad warsztatem i są tego postępy. Pozdrawiam