O modry lesie, chłodnie nieprzystępny!
Na sinym niebie kreślisz swą pogardę.
Nie dopuścisz wędrowca, błądzącego,
Wyśmiewasz brzękiem dzwoneczków
soplowych.

Czemuż to stroszysz pióra igieł,
Gdy ktoś rozgarnie mgieł zasuwę,
Dmuchnie parą niby pocałunek składał?
Milczysz, pod językiem konarów
Tajemnice skrywasz.

Wiem, że to tylko sceneria na chwilę,
Mało wiele tysięcy okrążeń zegara.
Rozpuści wiosna łzy żalu i bólu.
Popłyną, a gdy się wypłaczesz
Utulisz świat.

Pierwsza nieśmiała uwaga, jeżeli mogę. Jeżeli stosujemy interpunkcję, to trzeba być konsekwentnym. Druga, w dzisiejszych czasach metafory dopełniaczowe/ M+D/, raczej niemile są widziane. Jest coś pięknego w tym wierszu/ taka jakaś efemeryczność/, ale ja bym nad nim popracowała jeszcze. Oczywiście to tylko moja subiektywna opinia. To jest Twój wiersz i Ty decydujesz. Serdeczności

Serdecznie dziękuję! Już zabieram się za poprawienie interpunkcji, nigdy nie potrafię dobrze o nią zadbać
Jeśli chodzi o metafory dopełniaczowe... Mam do nich słabość. Tutaj chyba użyłam ich zbyt wiele, jeszcze nad tym pomyślę. Cieszę się bardzo z twoich wskazówek, bo sama o wierszach nie wiem zbyt wiele :>

(2016-04-10 19:44:45)Siriana napisał(a):  Serdecznie dziękuję! Już zabieram się za poprawienie interpunkcji, nigdy nie potrafię dobrze o nią zadbać
Jeśli chodzi o metafory dopełniaczowe... Mam do nich słabość. Tutaj chyba użyłam ich zbyt wiele, jeszcze nad tym pomyślę. Cieszę się bardzo z twoich wskazówek, bo sama o wierszach nie wiem zbyt wiele :>

Wszystko można zawsze poprawić Potem możemy pójść dalej z pomocą w formie wskazówek, jeżeli wyrazisz taką chęć Dałam dwie ogólne wskazówki, sama musisz nad nim popracować. Bo jeżeli inni go poprawią, to czyj to będzie wiersz ?

Dla mnie miodzio