Podaruj mi z nieba złotą gwiazdę
żebym mógł ogrzać się jej blaskiem
przytulić piękne ciało niebieskie
i śpiewać razem z nim w duecie

nauczyłbym ją latać wśród uśmiechów
pływać w nurcie sercowych uniesień
nigdy nie musiałaby już spadać
falą do zachodu słońca dzieliłaby ocean

ognisty jej blask jeszcze bardziej rozpalę
szal troski utkany z całego siebie podaruję
otoczę ją ciepłem jakiego jeszcze nie zaznała
do końca dni i nocy nie będzie już sama

zaczaruj mój świat i spełnij moje marzenie
proszę cie niebo patrząc w twe oczy
zanim znikniesz w dniach gęstwinie
upuść jedno swe dziecię na Ziemię

Musisz poprawić ten wiersz...

nigdy nie musiała by już nigdzie spadać - źle to brzmi.

I tego mi było potrzeba przed nocą
Jestem na TAK

Toyer,popraw błędy, a napiszę jak Ania... Pozdrawiam

Marzenie o gwiazdce z nieba, chyba od zarania dziejów nam towarzyszy. Każdy szuka swojej gwiazdki z nieba, ale Ty jej bardzo ładnie szukasz.
Pozdrawiam Krzysztof.

Czasowniki z końcówką - bym, by, - piszemy łącznie!

Poprawione

Stylistycznie wiersz jest poprawny, mimo drobnych błędów językowych. w trzeciej strofie razi troszkę nieregularność, to samo powtarza się w ostatniej. Ale ogólny odbiór jest lepszy niż w przypadku poprzednich Twoich utworów. Pozdrawiam

Toyer nie gniewaj się, ale wiersz pod względem warsztatowym
jest na poziomie autora początkującego, który nie wie z czym
się to je, który o poezji tyle wie, co ze słyszenia.
A wiem, że stać Cię na więcej

hej!

(2015-09-26 12:13:24)tom_70 napisał(a):  Toyer nie gniewaj się, ale wiersz pod względem warsztatowym
jest na poziomie autora początkującego, który nie wie z czym
się to je, który o poezji tyle wie, co ze słyszenia.
A wiem, że stać Cię na więcej

hej!

Wiersz napisałem kilka lat temu To były początki dlatego tak to wygląda Pozdrawiam

Pisałem podobne w wieku 12 - 15 lat.
Nie wiem co Cię skłoniło, by publikować starocie.
Z lekka się kompromitujesz.

Ja zacząłem pisać w wieku 19 lat... Do staroci mam sentyment, nie wstydzę się swoich dzieci co urodziły się w moim umyśle, ani się też ich nie wyrzekam bo co by był wtedy ze mnie za ojciec? A publikuje je właśnie po to by zobaczyć czy da się jeszcze je uratować.

Uciekaj stąd Tomek, za chwilę zrobią z Tobą to samo, co ze mną...ich podłość nie zna granic.

Ja nie widzę tu żądnej podłości w moją stronę.