Wspo­możycielu ut­ra­pionych, dlacze­go?
Ra­dości niez­mie­rzo­na, dlacze­go?
Daw­co darów bez li­ku, dlacze­go?
Mądrości oceanie, dlacze­go?
Królu nad skle­pieniami, dlacze­go?
Miłości nieobjęta, dlacze­go?
Sędzio spra­wied­li­wy, dlacze­go?
Opieku­nie tros­kli­wy, dlacze­go?
Siło nies­ka­lana, dlacze­go?
Przy­jacielu naj­mil­szy, dlacze­go?

Da­jesz i zni­kasz - przychodzisz i za­bierasz,
niewidzial­ny, pod osłoną gwiazd bro­katu.

Na­gi, a jak­by przyo­dziany, w maskę pa­tetyz­mu,
nieludzką bos­kość owianą bólem i cier­pieniem.

Nie było ciebie, gdy wołały mi­liony,
w ciszy stałeś całe po­kole­nia,
a te­raz, głosem czar­nym wołasz -
na ko­lana!

Gdzie te przy­mioty tak blis­kie twej oso­bie?
Gdzie sam jes­teś pośród bogów tłumu,
w nies­ka­zitel­nej mo­wie wśród gar­stki
fałszy­wych do cna pro­roków.

Na co nam łańcuchy modłów,
li­tanie słów bez pok­ry­cia…

Nie w twoich rękach z ot­chłani, z da­leka,
lecz w moich – człowieka
los tkać przys­tało!

Tylko człowiek i przypadek odpowiada za swój los...wiersz przemawia do mnie...świat jest pozbawiony bogów...są tylko jego samozwańczy przedstawiciele...tyle mamy z niego(specjalnie małą literą)

Za dużo tej skargi, za dużo tego "dlaczego" To sprawia pisząc w oderwaniu od głównego wątku, że Twój utwór jest zbyt monotonny.
Nie można Boga obwiniać za wszystko, co złego w naszym życiu. Najpierw spójrzmy na siebie i nasze postępowanie. Taka autoretrospekcja czasem bardzo pomaga. Pozdrawiam

(2015-03-15 15:44:23)member22 napisał(a):  Za dużo tej skargi, za dużo tego "dlaczego" To sprawia pisząc w oderwaniu od głównego wątku, że Twój utwór jest zbyt monotonny.
Nie można Boga obwiniać za wszystko, co złego w naszym życiu. Najpierw spójrzmy na siebie i nasze postępowanie. Taka autoretrospekcja czasem bardzo pomaga. Pozdrawiam

tego "dlaczego" tak dużo bo to litania, a one mają to do siebie, że charakteryzują się powtórzeniami, najczęściej jakiegoś słowa kluczowego...a oceniać wydźwięk utworu czy robić retrospekcję, zalecając to autorowi nie wypada...sorry member

Nie widzę tu żadnej formy podobnej do Litanii. Litania jest formą modlitwy ekspiacyjno-polecającej. Dzięki tej modlitwie polecamy Bogu czy Matce Boskiej swoje troski i codzienne zmartwienia. Jedynie rekapitulację pewnych treści można tu przyjąć za próbę zmierzenia się z tym rodzajem Słowa które, bądź co bądź, ma świętą naturę. Reszta to raczej nieudolna interpretacja polegająca na egoizmie i zbytnim koncentrowaniu się na swoich wymaganiach. A trzeba spojrzeć moim skromnym zdaniem, na to z nieco innej perspektywy, nie jako roszczenia i wspomnianej już skargi, ale jako słowa będącego świadectwem naszej słabości wobec tego co Boskie.
Wiersz napisano według błędnej koncepcji. To tak jakby pisać Biblię będącą słowem Bożym nie znając tak naprawdę Boga i Boskiej Natury. Stąd moja parenetyczna forma wypowiedzi, za którą przepraszam jeśli godzi ona w czyjąś ambicję. Pozdrawiam