Niemałej istocie,
lecz wyidealizowanej sierocie.
Oczy mydlą zuchwale.
I oszukują ku jej zagładzie.
Bolesne rany wszyscy zadają,
Uparcie się tym chwalą
Niszczą ją całą,
Niewybaczalnie,
Nieodwracalnie.

Wybrałaś nick "blademyśli" i ten wiesz właśnie taki jest, dokładnie przedstawia luźne myśli wieczorową porą w bujanym fotelu

Potrafisz powiedzieć co to jest wyidealizowana sierota?
"idealna", albo pełna sierota, to osoba, która nie ma ani ojca ani matki.
Jeśli nie ma tylko jednego z rodziców, to jest półsierota.
Gdzie tu miejsce na idealizowanie sieroctwa?
Rany ze swej natury zawsze są bolesne.

(2014-06-01 08:19:19)Fred napisał(a):  Potrafisz powiedzieć co to jest wyidealizowana sierota?
"idealna", albo pełna sierota, to osoba, która nie ma ani ojca ani matki.
Jeśli nie ma tylko jednego z rodziców, to jest półsierota.
Gdzie tu miejsce na idealizowanie sieroctwa?
Rany ze swej natury zawsze są bolesne.

Dlaczego na tym portalu ludzie biorą wszystko dosłownie?
Czy w wierszach nie moze byc metafor? Ukrytego sensu?
W tym przypadku za sierote uwazam osobe ktora zranil los nieb a wyidealizowana byla przez spoleczenstwo ktore uwaza ze jej zycie jest proste, nie ma problemow oraz ma wszystko czego potrzebuje.

(2014-06-04 00:13:15)blademysli napisał(a):  Dlaczego na tym portalu ludzie biorą wszystko dosłownie?

Może nie dosłownie, ale szukają jakiegoś sensu, logiki.
Powtórzę: pisać można niekoniecznie do rymu, ale koniecznie do sensu.
W tym wierszu sensu nie widzę.
Dlatego tak go skomentowałem.

Za dużo pesymizmu, za mało poezji. Pozdrawiam