Pomarzyć dobra rzecz

Ośnieżone rosną drzewa
I krajobraz coś nijaki
Z płyty Santor rzewnie śpiewa
Swe piosenki czułym altem

A zimowy ten poranek
Wciąż roztacza jasną aurę
No więc jak tu wyjść na ganek
W lekkim stroju, w barwy całym

Przyjdzie czekać lepszych wiosen
Dni ponurych końca złego
Które darzą gorszym losem
Od słoneczka chwil ciepłego

Ale przecież to niedługo
Za momentów parę w świecie
I nie zdążysz pomarudzić
Jak już jesteś w pełnym lecie

Tak marzenia się spełniają
Więc pomarzyć warto w sercu
Wbrew tym co na karku mają
Głowę swoją i nic więcej

Gdy kobierzec kwiatów kwitnie
Maków i stokrotek bukiet
Zrazu żyjesz bracie lepiej
Bardziej swojsko, rezolutnie

W górze niebo lazurowe
Każdy obłok imię nosi
Z masy kruszca jest perłowej
Ona nie zna deszczu rosy

Spojrzysz w bok tu zieleń trawy
Jak materac się rozkłada
Ty zaś leżysz na murawie
Ciesząc się rozkoszy ładem

Tuż za rogiem woda ciepła
Zaprasza cię do kąpieli
Szumiąc wtór do ucha szeptem
Że w niej zaśniesz jak w pościeli

I tak odpoczywasz człeku
Gdy za oknem zimno, biało
Słysząc wciąż przepiękne echo
Głosu z ust Ireny Santor

Oj, marzycielu ciepełko Ci się marzy

(2014-02-15 11:38:23)member22 napisał(a):  zimowy ten poranek

"ten" poranek trochę mnie razi, bo co to właściwie znaczy?
Ten, czyli który?
Lepiej unikać w wierszach zaimków wskazujących,one nic nie wnoszą do treści.
Trochę rozgadane te Twoje marzenia. Wiersz jest po prostu za długi i zawiera momenty nużące, mało wyraziste, warto go nieco skrócić.
Pomyśl

A ja oczekiwałbym wręcz pewnego wydłużenia.
Od razu przyszła mi na myśl piosenka "Wiosna, ach to Ty".
Jest zima, wiosna, lato... ale jesieni i jej zalet mi tu brak dla zatoczenia pełnego koła. : )

Dzięki za cenne uwagi. Postaram się poprawić w następnych moich wierszach, tak aby sprostać Waszym oczekiwaniom. Piotrze, jeśli oczekujesz wiersza o jesieni, to chyba jeszcze za wcześnie. Otóż myślę, że dobre jest w poezji aby dopasować się do okoliczności i okresu w jakim wiersze są publikowane. Zbliża się wiosna i lato więc myślę że dobrze jest pisać w takiej właśnie scenerii. Używanie zaimków wskazujących jest na miejscu gdy chce się podkreślić czas w którym wiersz był napisany, a tak właśnie jest w moim utworze. Pozdrawiam

Po prostu - na zasadzie podobieństwa do "Wiosna, ach to Ty" logicznym dla mnie było "domknięcie koła". Wiersz zaczyna się zimą, przechodzi przez wiosnę i lato, i kończy zimą. Teraz rozumiem, że Twoje podejście, Twój zamysł był w tym miejscu inny, nie "wędrówka dookoła roku", a skok do wiosny i lata i powrót. Podążyłem za innym (niewłaściwym?) schematem.

Dodam że marzy się zazwyczaj o tym czego człowiekowi brakuje. Dziękuję za wszystkie komentarze. Pozdrawiam