Szczęście niedokończone

Tam, gdzie ziemia dzieli łany
Tam, gdzie kwiecie rośnie silne
Omijając brzegu tamę
Leży szczęście me i tyle

Gdzie człowieka kamień stoi
Gdzie się jasno palą zorze
Tam oaza ta spokoju
W której grzechy ukryć możesz

Gdzie się życie toczy bielą
Gdzie muskana rozkosz włada
Moje usta się weselą
Jedno szczęście, reszta biada

I płomieniem nie zapalisz
Tym co skruszy trawy ździebło
Bo to rozum jest mądrali
On ma wiedzę nader krzepką

Oto droga wnet donikąd
Oto w rozpadlinie pomost
Nie opiszesz ich paniką
Ni prawdziwą, ni rzekomą

Zszyta pamięć przeogromna
I krajobraz w każdej cząstce
Burza całkiem nieprzytomna
Lico krwawi pełne pąsów

Lekki wiersz zadowolonego człowieka - tak bym podsumowała.

w wersie Leży szczęście me i tyle może lepsze by było Leży szczęście me ogromne ale to Twój wiersz i tak mi się podoba

Czuję sie niezręcznie, bo jestem tu niedawno i nie chciałbym krytycznym komentarzem zrobić złego wrażenia, a mam do tego wiersza sporo uwag.
Przyjmij je życzliwie, jako dobrą radę.

(2014-02-12 14:19:38)member22 napisał(a):  Szczęście niedokończone

Tytuł jest nietrafny, bo czy szczęście, to coś, co należy dokończyć, czy też coś, co powinno trwać jak najdłużej?

(2014-02-12 14:19:38)member22 napisał(a):  Tam, gdzie ziemia dzieli łany

Łany może dzielić miedza, ale ziemia?

(2014-02-12 14:19:38)member22 napisał(a):  Tam, gdzie kwiecie rośnie silne

silne kwiecie brzmi dziwnie.

(2014-02-12 14:19:38)member22 napisał(a):  Omijając brzegu tamę

Tama ma jakiś brzeg? tama sama w sobie jest brzegiem, jakąś granicą.

(2014-02-12 14:19:38)member22 napisał(a):  Leży szczęście me i tyle

O "me" była mowa we wcześniejszym komentarzu.
Nie brzmi dobrze, choćby dlatego, że przypomina meczenie kozy.

(2014-02-12 14:19:38)member22 napisał(a):  Gdzie człowieka kamień stoi

Jaki kamień człowieka? posąg?
człowiek posiada jakiś swój kamień?
Nie wiem, skąd to wziąłeś.
Dalej nie będę tego wiersza analizował, ale znalazłoby się w nim jeszcze sporo takich niezręczności językowych.
Chyba zwyczajnie poniósł cię rym, jak rączy nieujeżdżony ogier.
Nie przejmuj się, to się każdemu mogło zdarzyć.
Na spokojnie poczytaj, co napisałeś. Spróbuj może jakoś inaczej?
powodzenia

Member - głowa do góry, pióro w dłoń

Dziękuję za komentarze. Rzeczywiście moje wiersze to taka zabawa słowna bez zawartej myśli. Błędy językowe wychwycone zostały poprawnie. Kamień człowieka oznacza rzeczywiście posąg - to miała być taka przenośnia. Przyznam szczerze, że nie grzeszę w tym utworku skromnością - "bo to rozum jest mądrali". Zbyt duże przywiązanie do rymu to też prawda. Dlatego zacząłem czynić nieśmiałe kroki w stronę poezji białej i może w późniejszym czasie parę wierszy białych tutaj zamieszczę.
Pozdrawiam

(2014-02-13 13:20:26)member22 napisał(a):  Dlatego zacząłem czynić nieśmiałe kroki w stronę poezji białej i może w późniejszym czasie parę wierszy białych tutaj zamieszczę.
Pozdrawiam

O to właśnie miłam Cię poprosić, spróbuj białej, a krytyką się nie zrazaj, Fred to wytrawny poeta, skrytykuje ale i sporo nauczy