Mój przeciwnik szachowy usiadł za stolikiem,
promyk świecy z lichtarza padł na szachownicę,
błyszczy gładka kość słoniowa,
w głębi syczy gdzieś samowar,
pustoszeją na mieście wieczorne ulice.

Cichną szepty magiczne nocnych rozhoworów,
blady księżyc dopełnia klimatów wieczoru,
stoją w szyku armie wrogie,
na kominku tli się ogień,
sięgam złotą łyżeczką po szczyptę kawioru.

Chrzęści płyta dostojna w starym gramofonie,
patetycznie Czajkowski gra szóstą symfonię,
a na polach czarno białych
pierwsze straty, pierwsze strzały,
z moich figur ubyły dwa skoczki i goniec.

podróżuję z szachami poprzez kraje, lata,
przekątnymi liniami myśl płynie skrzydlata,
potraciłem wszystkie piony,
zbieram siły do obrony,
ruszam ciężką figurą i dostaję mata.

"podróżuję z szachami poprzez kraje, lata" - to mi się podoba, mam podobnie i z tym matem też

Dałem się skusić wytrawnemu szachiście bodaj rok temu na napisanie serii wierszy na ten temat. Część ukazała się drukiem. Dziękuję za poczytanie i komentarz.

Witaj Fred, temat bardzo mi bliski.
Właśnie całe nasze życie jest rozgrywaną partią szachów, która kiedyś się skończy, a jakim wynikiem to jedynie wiemy sami.
Ja zapraszam do siebie na partyjkę.
Pozdrawiam.

Mam, tych wierszy szachowych sporo, więc będzie okazja poczytać. Dziękuję za komentarz.

szkoda,że ja nie potrafię grać w szachy - może Fred mnie nauczy

Nauczyłbym, ale przez internet ciężko będzie.

Jagusiu, w wierszu "Reforma szachów" Fred zamieścił szczegółową instrukcję

a tak w realu Fredzie - może w Łośnie u Mareczka - nauka grania

(2014-02-09 19:48:44)babajaga napisał(a):  a tak w realu Fredzie - może w Łośnie u Mareczka - nauka grania

Ach z przyjemnością.
To całkiem realne.