Oddzielili cie, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze.
Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,
gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.
I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pekło?
20. III. 1944 r.

Można się tylko zadumać..... pomodlić

a czyj to wiersz...?
20. III. 1944 r. ..patrząc na datę - chyba nie twój...

To jest wiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego

(2011-04-05 22:52:40)babajaga napisał(a):  a czyj to wiersz...?
20. III. 1944 r. ..patrząc na datę - chyba nie twój...

Żaden nie jest mój, wkleiłem tu tylko moje ullubione pozycje.
Bo mi anja żyć niedawała

oszszsz Ty

Jejku . W tym dobrym znaczeniu.