Witam wszystkich. Jestem tutaj nowy i chcę przedstawić kilka moich wierszy. Zależy mi na uwagach i ocenie


Chłopak szczery, prosty z krwi i kości, szukał w życiu swej miłości
Chadzał się samotnie po ziemi, poszukując już wymarłych idei

Idąc łąką, idąc lasem, myślał czasem: Gdzie wartości !? Czyżby KAŻDY je zatracił ... ?
Pośród ludzkiej deprawości i o byt skamlenia, nie rzekł jeszcze światu Dowidzenia

Pełen pustki, oraz wiary zapatrzony w ideały, biedny głupiec z myslą w głowie o to co Ci dzisiaj powie:

Patrz człowieku jeden z drugim, na bliskości wokół siebie...
Nie zaprzedaj swych wartości, będziesz w niebie !




W miejskiej dziczy, na ulicy, leży żul pijany...
Wychudzony, nie ubrany, ryj ma rozje**any- pyta stwórcę w swej trwodze:
"Panie Boże ! Panie Boże ! Jestem dobry, jestem szczery, ułożony, mam maniery, wykształcony, lecz przez wódkę powalony."
Bóg wnet dostrzegł żula jęki, rzekł do niego "To nie koniec jest twej męki."
Pijaczyna oburzony- "Nie mam domu ! Nie mam żony!"
Pan Bóg, Pan Bóg zadziwiony, myśli, myśli, zsyła gromy rzekł do żula:
"Żulu drogi, to nie koniec jest twej trwogi, masz dwie ręce i dwie nogi, serce złote nie zepsute- twój majątek,
Żulu mój, to nie koniec, lecz początek, ruszaj w drogę, głoś nowinę- to jest wątek"



Hej ! TAM NA GÓRZEE... ! Czymś sie kierował !? Jak świat żeś budował... ?
Wiem, żeś mądry, wiem żeś hojny, czy w twych planach planach były wojny?
Jak przemawiasz do kobiety, gdy w tragedii traci dzieci ?
Jakim okiem widzisz te miliony, głodujących, wykończonych ?
Poj**banie przekupionych, przez materię rozmienionych !?
Dzieci swoich ukochanych, na twój obraz przywołanych !?
Co czuję Matka, Widząc jedynaczkę chorą ?
do łóżka przyszpiloną ? Co czuję ja ?! w świecie zła... ?
Mając wrażenie, że przenigdy się nie zmienię ?
I co powiesz ? Ty na górze, w fotelu ! nie rozdajesz tak każdemu...
W Religiach, dziwnie bywa... miała nas zjednoczyć, tylko poróżniła. Owszem w imię wiary
zabij niewiernego, nie zabijaj- bądz karany.
A co powiesz, o chłopczyku, z domu ciekawego... Pragnął życia swego, pragnął od życia czegoś większego.
Zdał sobię sprawę, że trzeba poprawę. Znalazł swój sens, szkołę, dziewczynę, życia kres(!)
Wszystko z płatka sie układa, jest spełniony, tworzy nadal.
Wyszedł dnia pewnego na ulice, wyrwał kosę prosto w grdykę.
Gardło juz przebite, pożegnał się z swym życiem...
Leżąc pól-przytomnie, czuł przez spodnie, brak portfela...
Za 100 złotych już umiera, chłopak dobry, wartościowy, na pieniądze rozmieniony
Mimo całość,Ty jedyny wiesz wszystko, po co to powstało.
Jednak widzę swiat duchowy a mamony,ja jedyny nie zaprzedam swojej duszy...
Będę mędrcem pozdrowionym.

Zacząłem pisać niedawno... dla samego siebie. Ale co wy o tym sądzicie ?

Witaj na forum. Jesteś nowy, proponuję pochodź trochę po różnych działach i zapoznaj się gdzie co piszemy.
W rymowanych zamieściłeś 3 swoje wiersze. Proponowałabym każdy wieersz pisać w oddzielnym poście z tytułem, łatwiej wtedy każdy wieresz komentować, oraz proponuję podzielić je na zwrotki (niekoniecznie 4 linijkowe). Staraj się też pisać nie używając zbyt wielu słów a tylko te które nadaj
ą wierszowi konkretną treść i przekaz.
Poczytaj wiersze tu na forum i próbuj
Na forum można też komentować, a nawet przedstawiać swoją wersję czyjegoś wiersza, bo każdy może innaczej go odbierać.

---

(2010-08-04 01:49:49)indygochild napisał(a):  Chłopak szczery, prosty z krwi i kości, szukał w życiu swej miłości
Chadzał się samotnie po ziemi, poszukując już wymarłych idei

Idąc łąką, idąc lasem, myślał czasem: Gdzie wartości !? Czyżby KAŻDY je zatracił ... ?
Pośród ludzkiej deprawości i o byt skamlenia, nie rzekł jeszcze światu Dowidzenia

Pełen pustki, oraz wiary zapatrzony w ideały, biedny głupiec z myslą w głowie o to co Ci dzisiaj powie:

Patrz człowieku jeden z drugim, na bliskości wokół siebie...
Nie zaprzedaj swych wartości, będziesz w niebie !

Trafny przekaz w Twoim wierszu. Moja wersja tego wiersza poniżej. A co Ty o tym sądzisz?

(Tytuł np.) Wartości

chłopak szczery z krwi i kości
szukał w życiu swej miłości
chadzał samotnie po ziemi
poszukując wymarłych idei

idąc łąką myślał czasem: gdzie wartości
czyżby każdy je zatracił
pośród ludzkiej deprawości
i o byt skamlenia
nie rzekł światu do widzenia

Pełen pustki, oraz wiary
zapatrzony w ideały
biedny głupiec z myślą w głowie
oto co ci dzisiaj powie

patrz człowieku jeden z drugim
na bliskości wokół siebie
nie zaprzedaj swych wartości
będziesz w niebie

hmm... ale czy ten wiersz skłania do reflsksji nad tym ? Czy jest bardzo haotyczny- jedna myśł, nie dokońca opisana ? Jakbym pisał z twoimi zaleceniami, to czy czytałbyś moje wiersze ? Nigdy wcześniej nic nie pisałem, nie miałem styczności nawet z ludzmi, ktorzy się tym zajmują. Posiadam w sobie duszę artysty, jestem bardzo wrażliwy, a pisząc sobie czuje spełnienie, czasem adrenalinę. Mam dużo pomysłow na wiersze, jestem entuzjastą, widzę wszystko, zachwycam się wiekszością, zwę się troszkę "narratorem" tego świata, obserwując, opisując co się tu wyprawia.
Kocham przyrodę, kocham ludzi, mimo wszystko Kocham świat, bo gdy się chce to bywa naprawdę fajny... A i najważniejsze moje pytanie, mam talent, zajawkę, czy gdybym się szkolił mógłbym naprawdę >Tworzyć< ... ?
Z góry dziękuję za wszystko

Próbuj Indygo tak jak ci serce dyktuje, w wierszach dobrze jest niedopowiedzieć, aby czytelnik zatrzymał się przy Twoim wierszu na dłużej. Zobacz w MINIATURKACH, minimum słów a jak ogromny przekaz. Spróbuj :-) A może się odnajdziesz w prozie?
Czekamy na następne :-)

Witam na forum - chociaż do powitań i przedstawienia się jest specjalny dział. A teraz o wierszach - wszystko co napisała Ci Anja weź do serca i szlifuj. Jeśli masz temat na wiersz, a wynika już z tego, że będziesz miał zawsze, to wybierz sobie formę i styl pisania, rymowany czy biały. Jeśli rymowane - to nie rymuj ze sobą tych samych części mowy. Np. kości/miłości, wartości/deprawości, skamlenia/widzenia = to wszystko jest nieładnie zrymowane. Rymuje się teraz ze sobą różne części mowy np. miały / chwały, różowy/mowy, młody / wody. Poza tym mile się widzi rymowanie niedokładne. Ale spoko, nie wszystko naraz. Po kolei i na spokojnie wszystko przyjdzie czas, a pisać warto i trzeba.