Zima

[Ewa]

Przychodzisz po jesieni
Ty puchata królowo roku
Twoje skarby sfruwają z nieba
Oszraniają świat niosąc spokój

Biel otuliła Ziemię
Oczyściła z momentu poprzedniego
Niesie chłód i ukojenie
Dla dnia codziennego

Idę parkiem do Ciebie
Śnieg iskrzy i chrzęści pod stopami
Zachwycona zimową ciszą
Zimowymi esami i floresami

Drzewa otulone śniegiem
Wielokształtne wielopostaciowe
Budzą uczucia najwznioślejsze
Poetom wiersze wypadają z głowy

Ja oczami wyobraźni
Widzę ciebie w płatkach śniegu idącego
Nie wiem jeszcze może spotkam ciebie
Całego ośnieżonego