Zabawka

[Nat20]

Już nie czuje że boli
A tylko chciała trochę miłości
Lecz życie bezczelnie złamało jej kości
I zdała sobie sprawę z swego położenia
I w głąb siebie schowała swe marzenia
Zaprzeczyła sama sobie
By przypodobać się Tobie
Lecz długo to nie potrwa
Nie rób sobie nadzieji
Bo uwolnić w końcu będzie się chciała
Nawet jeśli stracić by miała
To przyzna w końcu że świat ją dusi
Zapyta jak długo znosić to musi
I na koniec pomyśli :,, ja byłam zabawką ''
W rękach świata i Twoich