Kolumbowie

[madaadamph]

z żyć - wzięci

Kolumbowie


Bóg wcielił Ci ten dar
W duchu miłości - żar
Przez Magdaleny grzech
Cichy,szatański śmiech.

Przez piękno Twoich ust
Wzniosły wabiący biust
Sam diabeł chyba chciał
Bym ciebie tam spot-kał.

Jestem winna - bo umiłowałam
Swoje wdzięki - ich moc ,Tobie pokazałam
Naszych miejsc - nie wybierałam
I co najdroższego miałam - Tobie darowałam.

Rozciąga się w nas ból i żal
Widzimy nie naszą horyzontu dal
Kolejny znów nasz życia błąd
Odkryty ! Lecz cóż - nie nasz ląd.