Wzgórze

[kostoteles]

Pewnego razu stałem na szczycie wzgórza,

Gdzie spotkałem pewnego tchórza,

Rzekł mi on z powagą,

Gdy życie stanie Ci się zmorą,

Udaj się do jego źródeł,

Tam nigdy nie było igieł,

Ino pełno porzekadeł,

I starych mistrzów czytadeł,

Snując swe refleksje,

Spoglądał na piękną hortensję,

Co była przed nami i po nas zostanie.