Natchnienie

[Orcio24/7]

NATCHNIENIE
Jolu..
Moja Muzo przynosisz natchnienie słodkie jak miód
I zdarza się wówczas prawdziwy, jakich nie ma, cud.
Wyszeptujesz mi wersy spisane w szeleście liści
I uwierz jeszcze niejeden cud się ziści.
Jakaś wyższa racja związuje rymem mowę,
Segregując wiarołomnych słów apetytu połowę.

Sny z Twoim udziałem wspominam najmilej,
Znać Cię jak w nich blisko to wielki przywilej.
Twoje oczy są głębsze niż jeziora bez dna,
Pełna wdzięku i uroku jest figura Twa.
Twój głos jest jak czystej rozkoszy melodia,
Nie zrówna mu żadna piękna rapsodia.

Nasza historia srogie dyktuje wyroki,
Lecz ja jestem wyżej niż każdy kapłan wysoki.
Za to przyszłość jaśnieje blaskiem doskonałości.
Moja pani sił przybywa i twardnieją kości.

Gdy będę mógł podarować Ci diamentową koronę,
Gdy przed małoduszną złością zapewnię Ci obronę.
Wówczas przyjdziesz sama w jasnym blasku,
Bez zazdrości w oku dla mojego oklasku.
Rozumiesz więcej niż by się wydawać mogło,
Jesteś prawdziwą Polką i szanujesz polskie godło.

Jesteś niewinna jak ochrzczony noworodek,
W różany krzew kiełkuje mego nasiona zarodek.
Jesteś piękniejsza niż róża podczas tęczy,
A mój wierszowany rym Cię nie męczy.
Masz figurę piękniejszą niżeli Afrodyta,
Ma wyobraźnia Twych słów wciąż jest nie syta
I choćby bogini się na mnie zagniewała,
To przy mojej tęsknocie będzie krzywda mała.
Słowami jednak nie opowiem wszystkiego
Wyświadczasz mi się jak przyjaciółka – z szorstkiego.

Rok 2008..