Partyjka

[391]

„Partyjka”

Jak powrócić?
Jak wyruszyć, gdy brudno i duszno?
Bezpieczne łóżko i krzesło nawet stoi,
Znowu. Nie wiem, czy zrobić coś ze swoim życiem.

Tyle błahych potrzeb chwili
Targa moją wolę.
Bezpieczne łóżko i krzesło nawet stoi,
A ja nie wiem, czy czas coraz szybciej ucieka.

Jeszcze trochę pozostać trzeźwym.
Czar ogłupienia
I wszystko jest jasne,
Ale w niewłaściwym czasie.

Czar ogłupienia
I więcej nawet mi nie zależy,
Chociaż wiem,
Że trzeba będzie się obudzić.

A za każdym rogiem kolejna wymówka,
Kolejny raz sobie coś miałem za złe.
I nic. Dni lepią się w grupy
I odpadają głęboko w pamięć.

Ja jestem.