Moje La Grande

[norbertus]

Cisza spowija ziemię
Mgła jak szal płonie
Ogień ducha gołębica
Moje ja szuka

Mury wirydarze
Zdjęcie kadr uciekł
Tylko obraz duszy
W lustrze przydymiony

I pytam świata
Lecz on nie odpowiada
Czemu pustka marazm
Świeca zgasła

Czas na odpowiedź
Na klęczkach błagam
Na klęczkach słowa składam
La Grande lampka czerwień

Biały chleb Żyje
Czy ja żyję
Cisza tego potrzeba
I Krucyfiks przed oczami

To chyba sen
Czy tak jeszcze można
Uciec w ciszę ona oddycha
Ja w niej płynę …

[anja]

Bardzo refleksyjny wiersz. Niby smutny ale napisałeś Biały chleb Żyje i to daje nadzieje :-)

[czardasz]

zawsze jest nadzieje ona umiera ostatnia....chleb to zycie i poki ono trwa jest nadzieja....

[szaraczek]

Często zadajemy sobie pytanie dlaczego czasami taka pustka, marazm...Trudno samemu odpowiedzieć sobie na nie.