"Ściana Ceglana"

[Herbatnik]

"ŚciaNa CeglaNa"

W ciemnej tej celi,
Noc już nastała,
Cisza jest głębią,
Ja strachy wielbią,
W ciemnej tej celi,
Ze sam niby człowiek,
Siedzi zamknięty,
Taki blady, mizerny,
Tylko tej marność wierny,
Przerwana ciemność,
Nieraźny brzdęk,
Puk, puk,
Stęk, stęk,
Coś po lewej, coś po prawej,
Coś wokoło, koło głowy koło tyłka
Bez znaczenia
Tylko zmyłka,

Siedzi w tym cieniu,
Człowiek malutki,
Bardziej kłopotliwy,
Bardziej niepewny,
Bo brzdęk ten coraz głośniejszy,
A jego uśmiech jakoś radośniejszy,
Zerwał już prawie wstrętne łańcuchy,
Już nie był taki pełen skruchy,

Zerwał kajdany,
Wsłuchuje się cały,
Do ściany podchodzi,
I słyszy już dzwony,
Bicie czy to serca czy rura jest w ścianie,
Sam nie wie,
Niszczy cisze, samotność,
To już nie jest więzienie,

Cały w pocie, poobijany,
Bije z pasja te brukowane ściany,
Cale życie w tej durnej klatce,
Teraz pękniecie, o tak!
Zachęta dla ducha,
Cegła odpadła,
Tam tez jest ciemno,
On nie jest sam,
To jest całe sedno,

I ściana zburzona,
I cela powiększona,
Odtąd, cela
I jedna, I druga,
Łączna to katorga.

Kg

[Misiek]

hm..ciekawa wizja
dla mnie to wiersz metaforyczny
z podobaniem