Salony

[Vego]

Jakieś focze nazwiska
poetów;
pamiętające słowa
między wierszami,
płonące z piersi
uniesionej do damy,
odwiedzają salon.
Beato kochanko
droga!
Cień nie pozuje,
oderwany
stoi.
Minutą od sceny,
oddzielony
idzie wolnym krokiem -
operowy duch.
Duch tamtej epoki.
Shakespeare,
Wolter,
ojcowie Dantego -
czekają na wyjście
diabła wcielonego.
Oczy z przodu,
w dół schylone
zdaje się
wirują.
Peleryna czarna,
buty czerwone i
maska.
W chór biały -
drgnął dyrygent
con anima
klimat wyzwolony.
Deus ex machina!