W ogrodzie

[SenWariata]

Znosiłeś osty cała zimę
a latem się zdziwiłeś,
że nie ma kwiatów w moim ogrodzie,
że trzepot skrzydeł nie odbija się w wodzie...

Uciekłeś z bezwonnych pościeli,
gdzie latarni iskrami kolor sie ścieli...
A strumień myśli sączył się cierpliwie
i drążył nadzieję i niezmiennie rósł w siłę.

Czas obcy snu, i nie palce opuchnięte,
to oczy co ogród podlewają, gdy plewi się serce
By jaskrawością liści rozpalić ognisko,
by móc powiedzieć i zapomnieć wszystko...

Więc jeśli zadrę zostawi, nawet aż do kości,
niech jeżyny czerwienią na ustach zagości...