Jej dłoń

[Lechu 62]

Jej dłoń.

Jej delikatna kobieca dłoń, bardziej dziewczęca,
Na białym obrusie Skarb.
Tak bardzo chciałbym ten Skarb wziąć w swoje dłonie,
I ustami złożyć na Nim przywitanie.
Jej zadbana dłoń, z kształtnymi wypielęgnowanymi palcami,
Nie musi nosić ciężaru biżuterii,
Bo w swej skromności i pięknie sama jest dla siebie ozdobą.
Jej palce , kształtne, zgrabne jak Jej kibić,
Co dzień z gracją trzymają pióro, dając skrzywdzonym mądrość.
Chce wziąć w opiekę Jej dłoń,
I pocałować ustami wewnętrzną jej stronę.
Całować bez opamiętania ustami jej smak ,
Jak ambrozji chce kosztować bez końca Jej dłoni .
Czy tylko Jej kot może być pieszczony Jej dłonią?
Niewdzięczny ! Poranił ten Skarb,
Choć to tylko zwierzak , zazdroszczę mu.
Dlaczego ja nie mogę zaznać przyjemności jej dotyku?
Dlaczego jej dłoń nie wczepia się palcami w moje włosy ?
Tak bardzo pragnę by Jej dłoń głaskała mój policzek.
Tak bardzo pragnę by Jej dłoń dotknęła moich ramion.
Tak bardzo pragnę Jej dotyku.
Chce czytać z jej dłoni, ale nie jak Cyganka,
Wróżyć jej lepszą czy gorszą przyszłość.
Chce ustami czytać z Jej dłoni ciepło,
A na nadgarstku wargami wyczuć puls Jej serca
Szybciej bijącego, bo dającego mi energię,
Dzięki Jej dłoni dostaję to czego pragnę.
Jej dłoń...jest dla mnie tak ważna.

Dla Krysi 2016 r.

[anja]

Sercem pisane. Ale jak ma być to wiersz to trzeba by sporo skrócić, ten utwór ma dużo cech opowiadania. Poza tym powtarzasz za dużo tych samych słów np. dłoń.
Jest taka zasada w pisaniu wierszy maksimum treści minimum słów

[Lechu 62]

Dziękuję za miłą recenzję i wskazówki . Pisze to, co szybko dyktuje moje serce. Nie robię specjalnie korekt. Słowo dłoń wielokrotnie pojawia się w tekście , bo o Jej dłoni to jest wiersz. Nie znam się kompletnie na pisaniu wierszy. Nie robiłem tego nigdy. Teraz mnie wzięło. Nie zastanawiałem się nigdy nad jakimiś "zasadami" w pisaniu wierszy jeśli tak mogę nazwać swoje pisanie. Pozdrawiam.