Błękit

[Siriana]

Niebieska melodio, tak wesoło świstasz
Grasz emocją jasną, niby nuta czysta
I choć aż się w piersi niesiesz echem błogim
Nie odnajdziesz w sercu mego lasu drogi

Nie opierzysz taktów, skrzydeł nie rozwiniesz,
Wpadniesz w gąszcze smutku, splączesz i przeminiesz
Nawet gdybyś boską inną była barwą
Trudno las rozjaśnić, kiedy wszędzie czarno

Błękitna muzyko, giniesz w ciszy pętach
Gdy nie masz śpiewaka, milczysz jak zaklęta
Lecz skąd w czarnych ptaków przygnębionej kniei
Ma rozbrzmieć niebieska oda do nadziei?