Pokoloruj Świat

[Kaz]

Dlaczego ludzie kolorują świat ołówkiem?
mają tyle kredek, a zadowalają się smutkiem
Nie chcą rozpakować szczęścia z piórnika,
więc radość się obraża i w szarość przenika
Wymyka się to wszystko spod kontroli
Szara rzeczywistość rodzi się powoli,
lecz jej nudne rządy trwają w najlepsze
Bo kiedy ma ustąpić?, gdy Twoje szczęście
jest uchodźcą, jest ubogie, niechciane
zdeptane, oplute, nazwane chamem
oszpecone i strącone w otchłań
zesłana jest na nie klątwa
Nie waż się wspomóc, bo się narazisz
Mędrcy tego świata, mogą Cię zabić,
a więc zamilcz i szkicuj świat ołówkiem
Masz jedynie zadowolić się smutkiem

Dlaczego ludzie kolorują świat ołówkiem?
mają tyle kredek, a zadowalają się smutkiem
A gdy ukradną już zakazane kredki
pokażą im, że ten świat nie jest piękny
Pokażą im krew, wojnę i gniew
nienawiść, blef i śmierci zew
pokażą broń, nawet wcisną w dłoń
by drugiemu wycelować w skroń
Chcieli kredek, niech rysują wojnę
ogień, zgliszcza i wszystko skończone
Apokalipsa? raczej samozagłada
Nie jest tak prosto kredką władać
Chcieliście szczęścia, dostaliście, więc
nie wiń mnie i od teraz rób co ja chcę
a więc zamilcz i szkicuj świat ołówkiem
Masz jedynie zadowolić się smutkiem

Dlaczego ludzie kolorują świat ołówkiem?
mają tyle kredek, a zadowalają się smutkiem
Naucz mnie Kochanie, kolorować ten świat
zrób ze mnie artystę, niech zakręci się łezka
Naucz mnie Kochanie, wolności i wyzwolenia
By zawsze w sercu płynęła nadzieja
Naucz mnie Kochanie, kochać to wszystko wokół
przecież wiesz jaką mam niechęć do swoich wrogów
Naucz mnie Kochanie, solidności i rzetelności
Bo czasem jest niezbędne wyruszyć w pościg
Naucz mnie Kochanie, uczuć do Ciebie
Gdy myślę o Tobie to już nic nie wiem
Naucz mnie Kochanie, szczęścia, chcę się odwdzięczyć
Dzięki Tobie jest stos przepięknych wierszy
a więc szepczę i szkicuję świat kredką
zadowolam się szczęściem i Kocham Cię na pewno