Ciemność

[Niedzisiejszy]

Blask dni ponownie
ukrył się w cieniu czarnych
kropli ciężkich łez

Ponownie dzień i noc
stały się jednym, nieskończoną
ciemnością, nieprzebytą drogą

Jasne słońca promienie
wyparowały, rażone zimnym
spojrzeniem umęczonego ducha

Mróz przeniknął do
najmniejszej kości, krew
zamieniając w ciemny lód

Myśli uciekły przez
źrenicę oczu, zamknęły
powieki kościstymi palcami

Serce, ono jedyne
resztką nadziei słabym
biciem przetrwało, na razie.

[tom_70]

(...) w cieniu czarnych kropli ciężkich łez -
to jest ciężkie i toporne a wystarczyłoby;
w cieniu łez.
(...) stały się jedną - nieskończoną ciemnością
- tak jest poprawnie.
(...) słońca zgaszone spojrzeniem zmęczonego ducha
- tak brzmi lepiej, bo wiadomo że słońce jest jasne i
wiadomo, że promienie nie mogą wyparować - ad absurdum.
(...) Mróz aż do szpiku kości - tak to widzę
Myśli raczej nie uchodzą oczami.
I jeszcze ta koścista personifikacja - ohyda.
(...) Jedyne serce resztką nadziei przetrwało.

To tyle.
hej!

[ElaM]

Niedzisiejszy, powtórzenia-ponownie, trzeba to poprawić...reszta jest w porządku. Pozdrawiam

[member22]

Bla, bla, bla i tak dalej. Niestety choć Autor próbował napisać utwór poetycki, to zrobił to w konwencji smutku i grobowej niemalże zadumy. Napisałem na początku bla... bo temat niestety zbyt często się powtarza, a ja pragnę wreszcie zobaczyć tutaj coś co tchnie w moje serce odrobinę optymizmu i rozświetli życiowe mroki. Dlatego liczę na poprawę nastroju w kolejnych utworach. Pozdrawiam

[ElaM]

Member, ja w ogóle nie rozumiem dlaczego Tobie poezja kojarzy się tylko z radością, przecież poezja to stan umysłu,raz jesteś wesoły , raz smutny... Ktoś smutny nie napisze wesołego kawałka...

Niedzisiejszy jest w trudnym wieku, potrzebuje zrozumienia i wsparcia, a Ty tylko bla, bla, bla, bo temat za często się powtarza...a może ten temat z jakichś tam powodów jest dla niego ważny, dlaczego nie myślisz w ten sposób ?