Zemsta Burzy

[Niedzisiejszy]

Po północy, gdy sen powoli kusi
myśli swoim najnowszym dziełem,
a dom usypia przykryty pyłem ciszy,
nagle z hukiem światło niszczy ich spokój

To mściwa burza zazdrosna o obrazy snu
chwyciła ze złością aparat,
by zacząć swą morderczą sesję

Stara brzoza pośpiesznie układa
zieloną czuprynę liści, zanim mściwy
flesz swym okrwawionym ostrzem
przebije jej blady pień

Przerażony ptak szybko uniósł się z
rodzinnego gniazda, by niesiony
na skrzydłach szaleństwa mógł
samodzielnie odebrać sobie życie

Burza, gdy uspokoiła zło ukryte w jej duszy,
ciężkimi łzami chce jak najszybciej
pochować niewinne ofiary tej okrutnej zbrodni

Po czym szybko ucieka,
zanim wstanie słońce, i swą
sprawiedliwą dłonią ukarze
mściwego morderce.

[member22]

Tematyka zbliżona do poprzedniego utworu. Myślę że również ta sama inspiracja. Tak burza to straszliwy pojedynek żywiołów, a Ty to dobrze ukazałeś. Pozdrawiam

[tom_70]

W tekście najbardziej razi niepoprawna syntaksa.
Konstrukcja i porządek słów - rozwinięcie zdania.
A co za tym idzie, logiczność zdania, której nie ma,
a także, kulejącą gramatyczność frazy.

Język należy traktować niczym maszyny,
które po trochu są udoskonalane - a ty,
niemiłosiernie go kaleczysz.

[ElaM]

Podoba mi się ten wiersz. Bardzo obrazowo przedstawiłeś ogromną siłę burzy i jej efekty. Sposób i wykonanie nie budzi zastrzeżeń, wprost przeciwnie,uważam ,że z każdym wierszem bardziej się rozwijasz....pracuj tak dalej,a tego samego zdania będą także krytycy. Pozdrawiam

[Niedzisiejszy]

Bardzo dziękuję za miły komentarz
Pisząc człowiek odnajduje błędy jakie zwykle popełniał i je poprawia.
pozdrawiam

[e-ska]

Mimo iż bardzo lubię burzę i patrzę na nią z innej perspektywy niż Ty, to Twoja wersja bardzo przypadła mi do gustu . Pozdrawiam .