Indianie. Martwi Indianie.

[Kewashii]

Niechaj Duch Twój precz stad leci
opuść świat ten - tak nijaki
Krocz wśród Przodków, tam gdzie dzieci
Ojca Skana, Matki Maki

Długie życie już za Tobą,
Byłeś dzielnym wojownikiem.
Idziesz teraz inną drogą
Bliscy uczczą Cię pomnikiem

Ogień - Ojciec to zakończy
Twoje ciało tu zostało
Niechaj duch Twój opiekuńczy
Zbierze to co pozostało

W innym świecie, tam gdzie mary
tam gdzie wieczny będzie pokój
Ojciec - Ogień, Czas prastary
Twój ukoją ból, niepokój

Leć w przestworza Duchu wściekły
tam gdzie spokój, tam gdzie wolność
Tam przestrzenie Cie urzekły
Przodkom taką ślij wiadomość:

"Walczyłem dzielnie, poległem w chwale,
niepohańbiony przed Wami staję.
Wasze nauki są we mnie stale,
to los okrutny przechylił szalę"

Wielcy Przodkowie, usłyszcie życzenie
Niech duch jego leci na Wielkie Pastwiska
Opieką otoczcie to biedne stworzenie
droga niech będzie mu prosta, przejrzysta.

[tom_70]

Bije po oczach kompletny brak warsztatu.
Wiesz co to jest budowa wiersza?
Takie pisanie na od.....ol.

[Kewashii]

Bardzo dobrze, że bije po oczach albowiem warsztatu pisania wierszy nie posiadam.
Nie piszę na od...dol tylko całkowicie dla zabawy. Dziękuje za konstruktywną krytykę

[tom_70]

Potrzeba wymyślić dział dla tych, co się lubią bawić.
Moja propozycja to dział o nazwie piaskownica.

[Fred]

Widzę tu trochę klimaty związane z upadkiem cywilizacji Indian w Ameryce, po odkryciu jej przez K.Kolumba. Pobrzmiewa duch "zmierzchu Azteckich bogów", czy "Ucho wodza" Nory Szczepańskiej".
Jest pewna ciągłość wątku, wydarzenia następują po sobie w sposób logiczny. Nie jestem znawcą problematyki Indian, jeśli wiersz ma dotyczyć zmierzchu tych cywilizacji, to zastanawia mnie ów pomnik. Wprawdzie pozostały po Indianach do dziś swoiste "pomniki" ich kultury, jak choćby piramida Cuculcana, ale nie kojarzę, by Indianie stawiali sobie pomniki. Duch wściekły też brzmi nieco dziwnie. Dusza jest zawsze spokojna, emocje, chęć walki itd. przypisane są do ciała, czy wojownik po śmierci (jego duch) będzie "wściekły" i zechce się mścić na swych ziemskich wrogach? Może w wierzeniach Indian tak jest? Nie powiedział bym, że to kompletny brak warsztatu. Wręcz przeciwnie.

[member22]

W pierwszej strofie ostatnim wersie rym dobrany troszkę na siłę. Dwie ostatnie strofy zgubiły regularność formy. Ale reszta całkiem znośna. Nie wiem czy tematyka Indian amazońskich czy dawnych plemion azteckich była tu inspiracją, czy nie, ale wiersz zawiera zawartą w nim myśl i to jest tu najważniejsze. Pracuj nadal nad warsztatem bo robisz postępy. Pozdrawiam

[Gryf]

Witaj, jak dla mnie to może też odnosić się
do współczesności, tym wojownikiem
może być każdy z naszych bliskich, który
już odszedł. Życie jest jedną wielką walką z różnymi
przeciwnościami, z samym sobą, ze swoimi słabościami.
Wiersz ciekawy, ale staraj się trochę unikać powtórzeń zwrotów typu TWOJ, TWEGO, CIĘ, CIEBIE, MEGO itp.
Przepraszam, że może za dużo mówię, ale kiedyś otrzymałem taką cenną radę od innych poetów, więc myślę że może się przydać.
Pozdrawiam.