Duch Narodu

[Piotr Rubin]

Fruwa orzeł wciąż ten sam nad Polską od Piasta
Patrzy z góry na nasz kraj: pola, lasy, miasta.
Czasem siadzie dumny ptak gdzieś na szczycie skały.
Przypomina sobie swe dni klęski i chwały.
Wznosi dziób jak ostry miecz, blask mu w oczach płonie
Gdy pomyśli jak to on królował w Koronie
I znany był też tak jak dynastia Jagiełły
Przed którą w Europie wciąż kolana się gięły
Lecz pamięta tez złe dni i z trzech stron wichury
Gdy wiatr strącił go z pod chmur i pofrunął w góry
A gdy wreszcie przyszedł dzień jasny i bezwietrzny
Wzbił się ponad szczyty gór, bo czuł się bezpieczny
Krotko jednak trwał ten czas, musiał przerwać lot
Gdy z zachodu burza szla, spokój zmącił grzmot
Tak zgubił koronę swa na pięćdziesiąt lat
Panoszyła wrona się i poszarzał świat
Ale w końcu przegnał ja, bo nie lubił wronę
I wzbił się pod niebo znów jak znalazł koronę
Błyszczy złoto jeszcze wciąż lecz blask w oczach blaknie
Zniża orzeł już lot swój, sił mu wkrótce braknie
Nie jest dumny jak sprzed lat, smuci go zasada
Którą głosi sroka wszem i wszystko rozkrada.

Fruwa orzeł wciąż ten sam nad Polską od Piasta
Patrzy z góry na nasz kraj: pola, lasy, miasta
Dziś nie usiadł pośród skał dziób ma w dół spuszczony
Coraz bardziej męczy go noszenie korony.
Już Europa kolan swych przed Polską nie zgina
I o orle również świat wolno zapomina.
Patrzy orzeł na kraj swój, ale mgła osiada
I nie może dostrzec jak sroka go okrada
Krąży orzeł w górze wciąż i ma tą nadzieję.
Że przegoni srokę złą, gdy wiatr mgłę rozwieje.

Fruwa orzeł wciąż ten sam nad Polską od Piasta
Patrzy z góry na nasz kraj: pola, lasy, miasta
Marszczy brwi, bo dręczy go to jedno pytanie
Gdy zabraknie mu już sił, co się z Polską stanie?
Sprytna sroka wodzi rej wśród ptaków jak kura
Złote jaja miała znieść a skubie mu pióra
Coraz lepiej się tez ma wciąż w piórka obrasta
Kradnie wszystko co się da i pieniędzmi szasta.
Czy zaśpiewa ptasi chór zgodnie z wielka mocą?
Czy miliony ptasich piór w skrzydłach zatrzepocą?
Czy powieje od nich wiatr? Kto z nas to odgadnie:
Czy rozwieje się ta mgła? czy nasz orzeł spadnie?

Fruwa orzeł wciąż ten sam nad Polską od Piasta
I królował będzie nam tylko on i basta.

[member22]

Zbyt nieudolnie zarówno w kwestii rymu, którego zdajesz się trzymać na siłę, jak również w kwestii treści. Próbowałeś nadać swojemu utworowi patetyczny ton, ale tym tylko zburzyłeś to co w poezji najważniejsze - podstawę każdego wiersza. Poza bowiem rymem i doborem odpowiedniego, w tym przypadku wzniosłego słownictwa, utwór musi mieć duszę, czyli pewien wkład duchowy samego autora. Twój wiersz jest tylko próbą napisania czegoś wielkiego z nutą patriotyzmu w tle. Pozdrawiam

[Fred]

Dziób jak ostry miecz brzmi niestety śmiesznie wbrew chyba intencji autora. Miecz to broń sieczna. Dziób mógłby być bronią kłutą, jak choćby pika czy sztylet.
Orzeł który ma miecz zamiast dzioba musiałby kręcić głową w lewo i w prawo aby operować tym mieczem. Wyobrażasz to sobie?
Takich kwiatków w wierszu jest więcej.

[tom_70]

Faktycznie, grafomania.
Tak to se kazdy moze napisać, powiedziała baba siedząca pod płotem.

[Piotr Rubin]

Jeśli wiersz mój nie ma głębi
To mnie taki fakt nie zgnębi
To jest sprawa oczywista
Bo ja jestem realista
Zwykły prostak nie mam wiedzy
Tak jak Szanowni Koledzy
Mało co wiem o kulturze
Mam również trudności duże
Z dostępem do Internetu
Lecz wracając do konkretu
Choć opinię Waszą cenię
To w poetę się nie zmienię
Muszę jednak tu zaznaczyć,
Że jakby na to nie patrzyć
To jasno z tego wynika
Iż wiersz bardzo w pamięć wnika
A szczególnie rymowany
Jest przez ludzi doceniany
I tutaj jest sprawy sedno
Gdyż mnie nie jest wszystko jedno
Co się z naszym krajem stanie
Więc się wziąłem za pisanie
Wiem, że przyszłość Polski leży
W rękach uczciwej młodzieży
Ale rządzący posłowie
Robią młodym mętlik w głowie
I właśnie z tego powodu
Napisałem 'Duch Narodu"
Naród inne miał nadzieje
A tu teraz źle się dzieje
Dlatego panie, panowie
Jak ktoś chce niech się wypowie
Ja Internet mam z doskoku
Nie odpiszę już w tym roku
Na tym kończę ostatecznie
I pozdrawiam Was serdecznie
Życzę zdrowia, pomyślności
Oraz sukcesów w twórczości

[tom_70]

Ledwo co zacząłeś, a już skończyłeś.
Fakt, pisanie nie jest twoją mocną stroną.
Ale tyle jest rzeczy, którymi można się zająć.
Trzym się.
Powodzenia na nowej drodze.

[Arksi]

(2014-12-28 23:33:18)tom_70 napisał(a):  Ledwo co zacząłeś, a już skończyłeś.

Jest początek wiersza i jest jego koniec
później jest przerwa dłuższa lub krótsza
po której autor znów coś napisze

(2014-12-28 23:33:18)tom_70 napisał(a):  Fakt, pisanie nie jest twoją mocną stroną.

Fakt że wiersz autora nie jest największym dziełem
nie oznacza że pisanie nie jest jego najmocniejszą stroną.

(2014-12-28 23:33:18)tom_70 napisał(a):  Ale tyle jest rzeczy, którymi można się zająć.

Może właśnie pisanie autorowi najlepiej wychodzi

(2014-12-28 23:33:18)tom_70 napisał(a):  Trzym się. Powodzenia na nowej drodze.

Zamiast namawiać autora aby pisał dalej
to Ty definitywnie chcesz go zepchnąć z jego twórczej drogi

(2014-12-28 20:39:35)Piotr Rubin napisał(a):  To mnie taki fakt nie zgnębi

Tak trzymaj
Może Twój wiersz nie sięgną szczytów, ale też nie sięgną dna,
czytałem wiele gorszych wierszy, nie wspominając własnych
Pozdrawiam. Pisz pisz ponoć praktyka czyni mistrz.

[tom_70]

Nikogo nie chcę spychać z twórczej drogi.
Czytaj uważnie, co autor napisał.

[Arksi]

Z całości wiersza autora wcale nie wynika, aby skończył ostatecznie z pisaniem – wierszy.
Autor raczej dobitnie kończy, swoją wierszowaną odpowiedź na komentarze,
i tylko na tym forum w tym roku
A co do świadomego lub mniej świadomego, spychania autora z twórczej drogi,
jest tak jakbyś powiedział, biegającemu amatorowi,
(który zmęczony i zdyszany zatrzymał się i powiedział; "koniec z tym ostatecznie")
"Ledwo co zacząłeś, a już skończyłeś.
Fakt, biegania nie jest twoją mocną stroną.
Ale tyle jest rzeczy, którymi można się zająć.
Trzym się. Powodzenia na nowej drodze."
Niektórych słów wypowiedzianych w konkretnych sytuacjach, nie można brać serio i dosłownie,
więc i Twoją wypowiedź można przyjąć jako żart.

Biegający zapomniał dodać; "kończę z tym ostatecznie,
ale tylko dzisiaj, jutro sobie pobiegam jak zawsze"

[member22]

Drogi Piotrze więcej optymizmu i wiary we własne możliwości, a na pewno będzie lepiej. Życzę Ci samych perełek i pozytywnej weny twórczej na przyszłość. Trzym się cieplutko i powodzenia.

[Piotr Rubin]

Dziś tak prawie bez przyczyny
Wybrałem się w odwiedziny
Do bogatej koleżanki
Która ma drogie firanki.
Obrazy, meble prześliczne
I rzeczy elektroniczne
Oczywiście do kompletu
Nie brakuje Internetu
Więc mogę sobie do woli
Pisać puki czas pozwoli
Chociaż nie jestem poetą
Tylko zwykłym wierszokletą
Ale stale we mnie drzemie
Chęć pisania o problemie,
Który ciągle w Polsce sprawia
To, że nic się nie poprawia
Wiem iż kropla drąży skałę
Choć ma na to szanse małe
Wiersze również sprawy drążą
Zanim cel osiągnąć zdążą
Ale żeby mieć wyniki
To trzeba pisać wierszyki
A dla każdego wierszyka
Bardzo cenna jest krytyka
Tych co znają się na rzeczy
I temu nikt nie zaprzeczy
Trzeba powiedzieć do tego
To, że ocena Arksiego
Do przekonania tak trafia
Jak zrobiona fotografia
Napisałem dwa następne
Wiersze, które są dostępne
Dla kolegów na witrynie
Chętnie przeczytam opinie
I to wszystko żegnam Was
Być może na dłuższy czas
Życzę zdrowia, powodzenia
Oraz twórczego natchnienia.