Mit

[tom_70]

Ja grzesznik, pieśń ognia, motyl żałobnik,
przechodzę obok ciebie jak myśl niewidoma,
która szuka zagadki własnego istnienia.

Jestem tu sam, zaledwie przeczuciem,
co językiem dotyka ucha, męczennikiem,
dzieckiem samego siebie.

Urodzę się na nowo, losem, tragedią,
przepływem wszystkich rzeczy,
które nie wiadomo czy gdzieś się skończą.

[member22]

Trochę zbyt egoistyczne podejście do życia. Ja wiem że są takie momenty w których poezja zmusza do refleksji również nad samym sobą, ale użycie słów "męczennik" czy "tragedia" jest moim zdaniem rozczulaniem się nad sobą i własną egzystencją. Dlatego warto jest szukać pozytywów zwłaszcza w otaczającym świecie a nie gloryfikować samego siebie. Czasami wbrew poezji życie kieruje nami w ten sposób żebyśmy nie myśleli o sobie jako o pępku świata. Pozdrawiam

[Gryf]

Tu dotykamy własnego życia, przygnieceni ciężarem własnych pomyłek giniemy by znów narodzić się do nowego... popełniania błędów,
które nie wiadomo czy gdzieś się skończą.
Jak zawsze na plus, daję gwiazdkę.

[tom_70]

Dzięki serdeczne za komentarze.
Przez jakiś czas nie będę publikował wieszy.
Trzymajcie się mocno.
Pozdrawiam.