Tempora Fidei

[member22]

Tempora Fidei

Dziwnostan błogiej egzystencji
Napełnia puchar do cna
Nie chcąc uronić ni jednej miarki
To jestestwo zatopione w rzece rozmyślań
Zawieszonej na nieboskłonie marzeń
Tych ziszczalnych i tych nie do końca
Fabuła osnuta na kanwie dziejów
A ty sam niewdzięczniku płynąc pod prąd
Wypatrujesz nurtu
Tak dobrze już poznanego
Słodyczy zakosztowanej
Tylko raz
A może i to za dużo?

[anja]

A to druga perełka kusi mnie ten puchar błogiej egzystencji...