Moje Miasto

[e-ska]

Tam-skąd świat
Zdawał się być dobry
Miejsce gdzie minęło dzieciństwo
Tam gdzie rozkwitła młodość
Domy wesołe kolorowe
Okna rozjaśnione ciepłym światłem
Ulice zadeptane znajomymi śladami
Przyjazne aleje parkowe
Na rzece małżeńska para
Dostojne łabędzie Basia i Kuba
Po latach domy szare smutne
Rzeka opustoszała...
Moje Miasto w nazwie
Wspomnienia złudnie
Zatrzymały czas
A życie się tocz przemija
Konfrontacja rozwiewa czar
I tylko groby Kochanych
Tak bliskie.

[tom_70]

Ten świat dzieciństwa, ten świat, gdzie rozkwitała młodość, gdzie domy były wesołe i kolorowe itd... Ten świat nie może zdawać się dobry, on jest dobry.

W drugiej części degradacja miasta tego, które kiedyś było piękne.

Szkoda tylko, że nie podałaś nazwy miasta.

Pozdrawiam.

[e-ska]

W pamięci utrwalił mi się obraz miasta postrzeganego oczami osoby młodej. Tęsknota sprawiła, iż podświadomość wyidealizowała ten obraz jeszcze bardziej. Przez lata miasto ewoluowało, stało się obce, zimne i szare. Zabrakło znajomych twarzy i miejsc. Ja nie krytykuję miasta. Usiłuję przekazać moje emocje. Tam-skąd świat zdawał się być dobry - w tamtym miejscu on był dobry. Ale też był to czas naiwnej wiary we wszechobecne dobro. Dziękuję za przeczytanie i opinię. Dobrego dnia.

[anja]

To niezupełnie jest wiersz, ale piękny przekaz tego co zapamiętałaś z wcześniejszych lat, brawo

[e-ska]

Bardzo dziękuję za miłe słowa ! ! ! Pozdrawiam