ARS POETICA

[Finezja_ad]

Ars poetica


Krzyk z głębi serca jak nieuchwytne echo

Każe wręcz zmusza do tego

Aby Cię uchwycić i przygarnąć

Zanim nie będzie niczego


Zarzucam sieci i łowię każdego dnia od nowa

Na kształt rybackiej pracy

I choć tracą wartość czasem słowa

Całość w zadumie coś znaczy


I niech to co powstanie z zamiaru i w bezmiarze

Będzie rytmem kołysania duszy

Tańcem słońca pośród traw

Drżeniem strun muzyki serca

Która właśnie gra



Finezja_ad 2013

[member22]

Troszkę ewangelicznie, troszkę po dionizyjsku. Ale jak dla mnie to taki słowotok myśli, jeśli tak to można określić. Pozdrawiam

[Fred]

Za dużo ogólników i za dużo patosu.