Gnam w kontraście.

[losek9615@wp.pl]

Budzę się, lecz tylko wewnętrznie,
jak we mgle, stąpam po nieznanym mieście.
Coraz więcej chce, coraz mniej mnie jest,
bo nie istnieję ja, istnieje brak serc.

Stąpam po chodniku, ubrany w garnitur,
przy grupie ssaków, bezbożników, co czynią stale.
Lecz na stałe nici już wytkane,
brak tańczących w karnawale, pozostał nieśmieszny kabaret.

Śmieja się nam w twarz,
słowa kłamstw, ssaki bez zalet,
a ją lecę, nie istnieje już tu wcale ja.
Ja w kontraście gnam , jak czarne owce na skazanie,
bo jestem inny, niż instynkty zachowane.

Nie stawiam zniczy, bo wiary nie pochowałem.
Wiara ukryta tam, gdzie nie dosięga świat.
Nawet wiedza masy nie odkryje tego co w sobie miałem.
Zostanie niezbadane, odczytam to tylko Ja.

[anja]

No, no, podoba mi się. Czekamy na następne