Miłość wciąż nosi jej imię

[Gryf]

W myślach wciąż widzę te smutne oczy,
Łza bezradności z kącika wypływa.
Powieki przymknięte skrywają niepokój,
Bezsilne wołane z głębi dobywa.

Twarz mi tak bliska jaśnieje w pamięci,
Mgły codzienności szalem osnuta.
Mijam ją w pędzie szaleństwa bytu,
W sercu wrażliwym tkwi boleść zatruta.

Los nas okrada, istnienie rozdziela,
Zabiera chwile nam przeznaczone.
Rozlewa przed nami morze rozłąki,
Zagłusza rozmowy niedokończone.

A jednak istnieje most nad kipielą,
Filary potężne, moc niezachwiana.
Milcząca jedność dusz u ołtarza,
Słowa przysięgi w obliczu Pana.

Miłość wciąż nosi jej imię...

[anja]

Jestem pod wrażeniem
Piękny wiersz pełen wspomnień, miłości, tęsknoty...

[member22]

Wiersz smutny, ale za to pointa bardzo optymistyczna. To dobrze, bo jest jakieś światełko w tunelu tęsknoty. I oby zawsze oświetlało drogę.
Pozdrawiam

[Fred]

Jest wiersz liryczny, może nieco przeegzaltowany, z elementami sztucznego patosu, jak choćby to "morze rozłąki", ale ma swój klimat, przemawia do czytelnika.

[Gryf]

Dzięki wszystkim za wpisy i przepraszam za nieobecność. Niestety mam trochę kłopotów z kręgosłupem, co mi utrudnia dłuższe siedzenie przed komputerem. Teraz mi trochę odpuścił więc mogę się z wami pobawić. Pozdrawiam.

[anja]

(2014-02-28 12:36:53)Gryf napisał(a):  Dzięki wszystkim za wpisy i przepraszam za nieobecność. Niestety mam trochę kłopotów z kręgosłupem, co mi utrudnia dłuższe siedzenie przed komputerem. Teraz mi trochę odpuścił więc mogę się z wami pobawić. Pozdrawiam.

WYBACZAMY