Razem w mieście

[Fred]

Czas chwil wspólnych nam daje niewiele,
przez samotność, półmroki i cienie;
w parkach bez nas rozrasta się zieleń
i fontanny tryskają strumieniem.

Światło w wodzie maluje witraże,
kryształowe w nich mienią się krople,
wielobarwne, na kształt naszych marzeń
i jak nasze spotkania – ulotne.

Zadumane w historii swej miasto
dziś przed nami podwoje otwiera.
Lato zsyła nam ciepło i jasność,
najważniejsze znów dzieje się teraz.

Potem tramwaj, przystanek i bilet,
wspólnych przeżyć pamiętnik pęcznieje,
znowu starsi jesteśmy o chwilę,
choć w nas nadal się nic nie starzeje.

[member22]

Wiersz napisany prostym językiem i bardzo dobrze, bo taka poezja ma wzięcie. Szkoda tylko że zawarłeś w nim szczyptę pesymizmu i tęsknoty, bo niby czemu "spotkania ulotne" Na prawdziwe uczucie zawsze musi być czas, bo po prostu ucieknie, albo rozmyje się w powszedniości. Poza tym wiersz dobry, bo rytmiczny. Rymy dobrane starannie, a główny wątek wyrazisty.
Pozdrawiam

[anja]

Zamyśliłam się czytając

[Fred]

Nastrój wiersza - smutny, czy wesoły, nie powinien być kryterium jego oceny. Bywa przecież miłość trudna, miłość, która boli, miłość, która natrafia na przeszkody, czasem nie do pokonania, a bywa też i miłość zakazana, spotkanie odbywane ukradkiem itd. Może nawet miłość ,która realizuje się bez przeszkód i z pełnym happy endem nie nadaje się na temat wiersza lirycznego? kto wie?
Dziękuje za poczytanie i komentarze