Promień

[tom_74]

Szczyty wysokościują w górę
i słońce co dolinę zranniało.
Nocowała we mnie myśl przez
sen noszona,nieodkryta - młoda.

Wspominam się:
kiedy pamięć zaszła w niepamięć.
Świetle,
światłolotnie rozświetlij!

Jeszcze wyśniewam a już widzę:
promień,
zbłąkany od pękniętego lustra
szuka wyjścia w przestrzeń.
Jak najszybciej! Jak najdalej!

Chwytam się jego źrenic...i już pamiętam.