Jesienny zbiór

[styrany]

a pan co tak sobie cha­dza
szura pan sto­pa­mi w li­ściach
wy­grze­bu­je lśnią­ce kasz­ta­ny
komu
może je­sien­nej mi­ło­ści wrę­czyć pan chce

mru­czy pan coś pod nosem
la­secz­ką ko­na­ry obija
może na­słu­chu­je pan
jak głę­bo­ko ukry­te gniaz­da w pniach
albo czy już ostat­ni liść spadł

zbyt spo­koj­ny jest pan
nie­wie­le ob­cho­dzę pana ja
za­mie­szał pan w gło­wie
i znika pan we mgle
a ja cho­mi­ku­ję ob­ra­zy
gdzie umie­ścić pana mam

[anja]

Jesienny pan. Po prostu