Rozstanie

[Kamil Rousseau]

dzisiaj
spoczął na kamieniu
właściwie się w niego wtopił
ciałem i całym koślawym życiem

obok
lewitowały wspomnienia
niczym wąpierz poszukujący karmy
dawniej miłe ostatnie bolesne

wczoraj
siadali wspólnie
wstydliwie splatała grona rąk
delikatnie rozmazując wzrokiem kontury

jesień
przyszła wczesnym rankiem
oczy przegrywały nierówną walkę tracąc blask
dziwne i porażające było to spojrzenie
chyba podświadomie pragnęła by ją zatrzymał

nie stchórzył
zrozumiał że musi odejść

[Dopota]

a moze dzisiaj obok a jutro jesien?

[Kamil Rousseau]

ewetka napisał(a):Przemijanie... nic nie trwa wiecznie,ale zostają wspomnienia , do których zawsze można wrócić. Nie wiem, czy moja interpretacja jest zgodna z tym, co autor chciał przekazać. Zaciekawił ,mnie wiersz, skłonił do refleksji.

jest to wiersz o nie chcianym rozstaniu, jest to wiersz o przegranej walce z chorobą swojej partnerki, nie miał na to wpływu - nie potrafił nic zrobic by zatrzymać- musiał się poddać....jest to tez wiersz o jesieni życia ale...Wszystko jest sprawą interpretacji czytajacego i z jego wola nie będę dyskutował :-) :!:


pzdr.kamil

[Kamil Rousseau]

Dopota napisał(a):a moze dzisiaj obok a jutro jesien?

eliksir życia - to raczej nie mozliwe- a chciałoby się :-(


pzdr.kamil