moje miasteczko

[wanda]

moje miasteczko....

jest tyle miejsc pięknych
lecz ja kocham moje małe miasteczko
każde ma swoją historię zapisaną kronikę
każde bliskie naszym sercom...

tęsknota do kraju do miejsc malowanych makami
złotymi łanami zbóż...
a moje małe miasteczko okolone górami
wstęgą rzeki która płynie z czystego źródełka
urzeka pięknem i wracać się tu chce

powraca się wciąż tu gdzie nasz dom
gdzie rynek i stare kamieniczki
dumne ze swej starości
stąd wyszedł człowiek którego kochał cały świat
w tym miasteczku został niezatarty ślad

kocham to moje miasteczko
i tu zostanę na zawsze tu będę płakać tu będę spiewać
modlić się i umierać
na zawsze zostanę bo moje miejsce
gdzie rzeka Skawa gdzie piękne górskie okolice
kocham to małe miasteczko tu mój dom

[SzaryWilk]

Witaj Wando,

przyjrzałem się Twojemu wierszałkowi. Ciepło z niego bije, radość... Taka Norwidowska nostalgia - "(...) a do kraju tego, gdze kruszynę chleba z ziemi podnoszą, tęskno mi Panie...(...)
Używasz deminutivów (zdrobnień) - miasteczko, kamieniczki, - to właśnie takie słowa - zdrobniałe, serdeczne, obok pozytywnych emocji "kocham, dumne, piękne, bliskie" - nadają wersom ciepło i taką zwyczajną ludzką radość przekazu, kiedy chce się powiedzieć drugiemu człowiekowi, że właśnie teraz, przed chwilą widziało się coś pięknego i ważnego...

zadroszczę Ci takiego postrzegania świata. Bezpiecznego, otoczonego szalikiem tego co znane, ukochane i bliskie... Po prostu zazdroszczę.

jeśli mógłbym Ci radzić troszeczkę w sprawach technicznych - oczywiście jeśli zechcesz przyjąć te rady, są życzliwe i płyną z serca - zwróć uwagę na nierówną stopę metryczną (to podstawowa miara wiersza, polega na tym, że jeśli sa dobrze rozłożone akcenty i ilość sylab w wersie to wiersz się czyta się lepiej, spokojniej - bardziej płynnie). Widzisz, wiersz biały jest wierszem, w którym najważniejszym elementem jest właśnie rytm. Sposób "opowiadania" treści. Popatrz -
u Ciebie w pierwszym wersie używasz 6 sylab,
w drugim aż 10
trudno Ci utrzymać przez to równy rytm, z właściwie określoną średniówką (to taka pauza intonacyjna - naturalne zatrzymanie się wewnątrz wiersza na nabranie oddechu)
Dlatego wiersz troszeczkę ucieka w kierunku prozy poetyckiej (opowiadania) w którym taka forma jakiej użyłaś jest jak najbardziej poprawna.
czy pozwolisz, że leciuteńko przerobię dwie pierwsze strofki?

moje maleńkie miasteczko
pachnie mi chlebem powszednim
a jego zwyczajne serce
bije na skwerku za oknem

tęsknota wyrasta jak góra
czerwona od maków i myśli
wrzuconych jak ziarno do rzeki
by jutro znów tu powrócić

itp.
to taka najprostrza możliwość wyprostowania formy. Wybacz za ingerencję - ja właśnie tak odbieram Twój wiersz. Tyle z niego bije mądrej dobroci i nadziei. Piękne to, wiesz? Pozdrawiam. R.

[norbertus]

W tym miasteczku chce się być ludzie się znają tam jest dusza ładnie malujesz jego pejzaż słowem. Pozdrawiam

[wanda]

Dziękuję Szary Wilku..spróbuję ten wiersz naprawić..Ninoczka Tobie także...

Norbertus nie chce mnie skrytykować..dziękuję bardzo...tak poprostu pisałam ..Szary Wilk ma rację...podobają mi się te pierwsze zwrotki, kiedy dopiszę może przyniosę..

[wanda]

moje maleńkie miasteczko
pachnie mi chlebem powszednim
a jego zwyczajne serce
bije na skwerku za oknem

tęsknota wyrasta jak góra
czerwona od maków i myśli
wrzuconych jak ziarno do rzeki
by jutro znów tu powrócić

piękne to stare miasteczko
dumne stare kamieniczki
kościół i zegar słoneczny
dzwony zapraszają

wzywają do modlitwy
kocham to moje miasteczko
tu zostanę gdzie rzeka Skawa
patrzę na góry z balkonu

zapłaczę zatańczę odejdę
zostawię ślad w pamięci
bliskich kochanych na grobie
epitafium tu żyła kochała....

[Edyta B.]

Pieknie opisane ...krajobraz miasteczka mimo, że małe ale urok posiada ...a co najważniejsze Ty je lubisz

[wanda]

Edtytko ja tylko dokończyłam, zobaczymy jak oceni Szary Wilk..jestem mu wdzięczna..pozdrawiam serdecznie...także Tobie za komentarz..

[czardasz]

a mnie sie podoba tu żyła tu kochała i tu odeszła

[Ginsana]

Wiersze białe mogą być to zarówno wiersze sylabiczne, sylabotoniczne, toniczne, jak i wolne, ponieważ między rymami a rytmiką nie występuje analogia. W wierszu białym może występować przerzutnia i średniówka.
a więc...mogą, ale nie muszą.Tak więc ten wiersz, jest wierszem wolnym.Przykład dam teraz Poświatowskiej:

z tęsknoty pisze się wiersze
z bolesnej
drżącej śpiewny owoc ciała
patrząc na samotne palce
mogę wysnuć pięć poematów
dotykając moich pękniętych ust
szepczę
i słowa- rozkołysane rytmem wielkiej wody
plotą się w wiersze
mokre bardzo słono biegną poprzez twarz


dopiszę: wiersz wolny to taki wiersz, który odrzuca zasady, według których zbudowany jest wiersz regularny.Nie istnieją normy, które decydowałyby o strukturze wiersza.
Brak w nim systematycznie powtarzającego, w poszczególnych wersach wzorca rytmicznego;
jedyną jednostką stale obecną pozostają wersy o swobodnym, nierytmicznym, ale zamierzonym układzie;
dużego znaczenia nabiera zindywidualizowany układ graficzny tekstu.
Niekiedy dochodzi do częściowego lub całkowitego odrzucenia interpunkcji i stosowania wielkich liter.
Czasami autorzy rezygnują z używania rymów/ wiersz bez rymów to wiesz biały/ oraz tradycyjnego podziału na strofy.
Każdy wiersz jest inny, w jakimś sensie niepowtarzalny.
Rozpowszechniony w poezji współczesnej, uważany za najbardziej nowoczesną formę wiersza;
np. u Czechowicza,Herberta,Lipskiej,Miłosza,Przybosia,Różewicza,Twardowskiego....

[wanda]

Dziękuję serdecznie wszystkim za przeczytanie, komentarze i uwagi. Szary Wilku, Masz rację i dzięki za cenne wskazówki